استفاده از روش های ‏‎in vitro‎‏ و ‏‎in vivo‎‏ جهت ارزشیابی غذایی سبوس گندم عمل آوری شده با قارچ نئوروسپورا سیتوفیلا

امروزه به دلیل کمبود منابع غذایی خوراکی در تغذیه دام، تبدیل بیولوژیکی مواد لیگنوسلولزی از اهمیت خاصی برخوردار است. جهت بالا بردن ارزش غذایی سبوس گندم از قارچ رسته ای نئوروسپوراسیتوفیلا و در تخمیر حالت جامد ‏‎(ssf)‎‏ استفاده گردید. شرایط رشد مطلوب این قارچ عبارت است از: دما 35 درجه، رطوبت 65% و ‏‎ph=4/5-5/5‎‏. ارزش غذایی سبوس گندم معمولی و سبوس گندم عمل آوری شده با قارچ با استفاده از روش های تجزیه شیمیایی، ضریب هضمی و تعیین کیفیت پروتئین مورد مقایسه قرار گرفت. ترکیب شیمیایی سبوس گندم، قبل و بعد از عمل آوری که مورد محاسبه قرار گرفت، به ترتیب شامل: درصد ماده خشک، ماده آلی، خاکستر خام، پروتئین خام، دیواره سلولی ‏‎(ndf)‎‏ و دیواره سلولی بدون همی سلولز ‏‎(adf)‎‏ بود این مقادیر برای سبوس گندم به ترتیب، 5/94% 7/96%، 3/4%، 7/14، 2/43 و 7/12% و برای سبوس گندم عمل آوری شده به ترتیب، 8/95%، 5/94%، 5/6%، 7/28%، 8/45 و 8/16 می باشد. درصد قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و ماده آلی در ماده خشک، از طریق روش تلی و تری اندازه گیری شد. این مقادیر، براس سبوس گندم معمولی، به ترتیب 0/71%، 6/73% و 5/70% و برای سبوس گندم عمل آوری شده 0/58%، 7/56% و 0/53% بدست آمد و اختلاف آنها معنی دار ‏‎(p<0/05)‎‏ گردید. درصد تجربه پذیری ماده خشک و پروتئین با استفاده از روش کیسه های نایلونی، مورد مقایسه قرار گرفت نتایج آن بدین شرح عنوان گردید: درصد تجربه پذیری موثر ماده خشک و مقدار پروتئین قابل تجزیه موثر در شکمبه ‏‎(erdp)‎‏ سبوس گندم، در سطح ‏‎r=5%‎‏ (8/68% و 1/878 گرم در کیلوگرم) با سبوس عمل آوری شده (5/53% و 2/48 گرم در کیلوگرم) دارای اختلاف معنی داری ‏‎(p<0/05)‎‏ بود. همچنین مقدار پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه ‏‎(udp)‎‏ در سبوس معمولی 21/48 گرم در کیلوگرم و در سبوس عمل آوری شده 79/125 گرم در کیلوگرم می باشد و اختلاف آنها معنی داری ‏‎(p<0/05)‎‏ است. مطابق نتایج بدست آمده مشخص شد که عمل آوری سبوس گندم با قارچ نئوروسپوراسیتوفیلا بر روری ارزش غذایی آن تاثیر مطلوبی ندارد.